KUNSTFORUM NOORD

In de documentaire On Beauty and Fall loopt Erwin Olaf zijn Amerikaanse galerie binnen, waar de galeriehouder net de laatste hand heeft gelegd aan de inrichting van de tentoonstelling. Olaf is onder de indruk:

‘Wow, ik vind ze echt fantastisch hangen! Als je de precisie ziet waarmee hij ze heeft opgehangen … Over elke centimeter tussen de foto’s is nagedacht. Het wordt mooier dan ze eigenlijk zijn, doordat de curator de balans heeft gevonden, waar welke foto hoort! De zwakke broeders worden zo sterker gemaakt door de plek waar ze hangen.’

Toen ik vanmiddag naar dit programma op Cultura zat te kijken, moest ik opeens denken aan Huug Pleysier en aan de presentatie van zijn werk die sinds afgelopen vrijdag te zien is in Museum Belvedère. Eerder heb ik op KFN voorzichtige vraagtekens gezet bij de museale kwaliteit van het werk van Pleysier. Die vraagtekens staan er nog steeds, ook/zelfs/zeker na de wat grauwe en weinig avontuurlijke uitstalling van zijn etsen in het Groninger Museum. Maar ik wil daar graag aan toevoegen dat de presentatie in Belvedère, enigszins tot mijn verrassing, zeer geslaagd mag worden genoemd. Dat heeft, uiteraard, te maken met het getoonde werk, maar in dit geval mag het evenzeer op het conto van directeur/curator Han Steenbruggen worden geschreven. Zijn besluit om de expositie te beperken tot slechts twee kabinetten, de zorgvuldige en gevarieerde selectie uit het beschikbare materiaal gecombineerd met een wederom vlekkeloze inrichting heeft ervoor gezorgd dat het geheel opeens veel meer wordt dan de som der delen. Hier lijkt Pleysier even als het ware boven zichzelf uit te stijgen. Dat levert een mooi beeld op en dat is goed voor het museum, en goed voor de kunstenaar. Je zou je kunnen afvragen of dit beeld niet enigszins geflatteerd is, of het wel representatief voor Pleysiers werk als geheel, maar als presentatie is het in ieder geval een plezierige verrassing (sorry).