KUNSTFORUM NOORD

In de zalen van het Kunstlievend Genootschap Pictura aan het Martinikerkhof in Groningen openden vandaag drie tentoonstellingen, van uiteenlopend karakte en uiteenlopend formaat. De grote zaal  toont schilderijen van Barend Blankert en in de Van Houtenzaal beneden zijn sieraadkunstenaars uit Noord-Nederland te zien. In de kleinste ruimte,  de ‘white box’, heeft gastconservator Han Steenbruggen een presentatie ingericht die bestaat uit één enkel schilderij, een tafeltje en een bank. Ik citeer zijn tekst op de binnenkant van de bijbehorende klapkaart:

‘Ergens langs de weg maakte enkele jaren geleden deel uit van een kleine expositie van martin tissing in museum belvedere. het was geen schilderij dat me onmiddellijk trof, maar dat me, naarmate ik er langer naar keek, begon te fascineren. het eigenaardige was dat elke keer dat ik op zaal liep, het leek alsof dat schilderij mij aankeek, tot rust maande en vroeg terug te kijken. en dan liet het mij zijn meewarige verfstreken zien, zijn speelse melodie en zijn eenvoudige vormen die doezelden in sluiers van kleur. na verloop van tijd zocht ik het ook op, gewoon om even weg te dromen in die tere schilderwereld en troost te vinden in z’n lichte melancholie en stille onschild. in de eerste weken nadat martins presentatie was afgelopen, miste ik mijn omgang met dat schilderij. ik heb er vaak aan gedacht een stoel voor het schilderij te zetten, om andere mensen uit te nodigen om te kijken, te ondergaan en hetzelfde te ervaren als ik. toen ik werd uitgenodigd om in de kleinste ruimte van pictura een serie exposities te maken, werd dat idee uitgangspunt van een eenvoudig concept. bank, kleed en tafel tegenover één schilderij dat is staat is ruimte en ogen te vullen, ergens in een vertrek.’

Martin Tissing, 'Ergens langs de weg' - olieverf op doek, 1982